Biuletyn informacji publicznej Biuletyn Informacji Publicznej IPN

Data ostatniej aktualizacji: 29-04-2024 09:15

Biuletyn Informacji Publicznej

Instytutu Pamięci Narodowej

Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

Uwaga bardzo ważne! Dla przejrzystości informacji zamieszczanych w katalogach prezentujemy "Słowniczek niektórych pojęć używanych w resorcie"

Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych"


Imiona: Bronisław
Nazwisko: Lisowski
Miejsce urodzenia: Niegowić
Data urodzenia: 10-03-1926
Imię ojca: Benedykt
Imię matki: Jadwiga
Dodatkowe informacje:


Treść zapisów ewidencyjnych
Opis materiałów Stan zachowania Uwagi
Akta WUBP w Krakowie dot. Bronisława Lisowskiego ps. "Brzoza". Zawierają oświadczenie w/w, który ujawnił się przed PUBP w Bochni 11.03.1947 jako wywiadowca NOW (Narodowej Organizacji Wojskowej) z czasów wojny i zdał broń. Akta o sygn. IPN Kr 010/7185 (7282/II).
Materiały administracyjne Wydz. III WUBP we Wrocławiu, dot. Bronisława Lisowskiego i innych. Zawierają m.in. oświadczenie z jego ujawnienia w 1947 roku. Akta o sygn. IPN Wr 024/4446 t. 1 (71306/II).
Dokumentacja dotycząca akcji ujawnienia żołnierzy podziemia antykomunistycznego po amnestii z 1947 roku. Akta zawierają informację Sekcji 3 PUBP w Bochni dot. ujawnienia Bronisława Lisowskiego, jako wywiadowcy NOW ps. "Brzoza" z czasów okupacji. Lisowski ujawnił się 11.03.1947. Akta o sygn. IPN BU 0296/3 t. 1 (2/KS/17).
Charakterystyka nr 95 opracowana w Wydz. "C" KWMO w Krakowie w latach 1973-1979, dotycząca organizacji niepodległościowej o nazwie "Armia Narodowa Pogrom". Materiały zawierają kwestionariusz osobowy Bronisława Lisowskiego ps. "Brzoza", który występuje jako żołnierz tej organizacji od 1945 roku. Wiosną 1945 roku na terenie powiatu bocheńskiego powstała "Armia Narodowa Pogrom", jako część Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Jej dowódcą został Gustaw Rachwalski ps. "Wodzicki", "Edmund". Celem organizacji była m.in. walka z ustrojem komunistycznym w Polsce oraz likwidacja funkcjonariuszy UB, MO, członków PPR itp. "Armia Narodowa Pogrom" dokonała w sumie 25 samodzielnych akcji, w tym likwidacji funkcjonariuszy UB, MO, żołnierzy Armii Czerwonej. Ponadto współpracowała z organizacjami niepodległościowymi "Bacy" i "Salwy" wraz z którymi w lipcu 1945 roku zaatakowała Dobczyce. W ramach tej spektakularnej akcji został rozbrojony posterunek MO. W styczniu 1946 roku Rachwalski przekazał dowództwo nad oddziałem Stanisławowi Nowakowi ps. "Iskra", który podzielił go na 2 części. Jedną dowodził osobiście, a dowódcą drugiej uczynił Aleksandra Wilowskiego ps. "Tur". Pod koniec 1946 roku Wilowski zbiegł za granicę, a żołnierze z jego oddziału przeszli do oddziału niepodległościowego J. Dubaniowskiego "Salwy". Ostatecznie "Armia Narodowa Pogrom" została rozbita przez siły bezpieczeństwa w styczniu 1951 roku. Akta o sygn. IPN Kr 074/94 (95/X).
Charakterystyka nr 19, dot. organizacji Jana Dubaniowskiego ps. "Salwa", opracowana w Wydz. "C" KWMO w Krakowie w latach 1975-1976. Akta zawierają kwestionariusz osobowy Bronisława Lisowskiego ps. "Brzoza", który występuje jako żołnierz "Żandarmerii" - oddziału Narodowych Sił Zbrojnych, dowodzonego przez J. Dubaniowskiego ps. "Salwa" od 1946 roku. Ujawniony w 1947 roku. Po ujawnieniu brał udział w jeszcze jednej akcji oddziału. Zastrzelony 21.05.1947 w zasadzce zorganizowanej przez MO. Wg szacunków UB przez cały okres istnienia organizacji "Salwy" należało do niej 110 żołnierzy. Posiadała - zwłaszcza w początkowym okresie - całą sieć współpracowników, informatorów, łączników. Żołnierze "Salwy" dokonali 138 akcji zbrojnych. W marcu 1946 roku na "Żandarmerię" było założone rozpracowanie agenturalne krypt. "Groźny", wykorzystano do niego kilkunastu informatorów, jednak bez oczekiwanych rezultatów. W związku z tym komuniści skoncentrowali się na połączonych akcjach UB, MO oraz KBW przeciwko organizacji "Salwy". W dniu 14.03.1947 Jan Dubaniowski ujawnił się wraz z kilkudziesięcioma żołnierzami swojej organizacji, a do pozostałych wydał odezwę, wzywającą ich do ujawnienia. Mimo wprowadzenia amnestii organy bezpieczeństwa wkrótce rozpoczęły represje. W tej sytuacji Dubaniowski w sierpniu 1947 ponownie utworzył oddział zbrojny, którego został dowódcą. "Salwa" zginął w potyczce z UB w Rudzie Kameralnej 27.09.1947 przy próbie przeniesienia oddziału na teren Beskidu Sądeckiego. Akta o sygn. IPN Kr 074/19 (19/X).
.