Biuletyn Informacji Publicznej

Historyk sztuki, architekt. W 1931 zdał egzamin dojrzałości i wstąpił na Wydział Fizyki Technicznej Politechniki Wiedeńskiej. W międzyczasie, pracował w fabryce lamp radiowych „Triotron”. W 1932 przeniósł się na architekturę do Wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1933 pracował w biurze architektonicznym i zapisał się na Wydział Historii Sztuki Uniwersytetu Wiedeńskiego, który ukończył w 1936 z tytułem doktorskim z teorii architektury. W tym czasie w Wiedniu należał do robotniczej młodzieżówki Sozialistische Arbeiterjugend (SAJ). W 1936 był kierownikiem budowy Sanatorium w Istebnej. W latach 1936 – 1939 projektant mebli w różnych firmach na terenie Warszawy. Od 1937 członek Polskiego Towarzystwa Reformy Mieszkaniowej. 1940 – 1944 technik budowlany w niemieckiej firmie w Warszawie. Od września 1944 pracował w Urzędzie Wojewódzkim Warszawskim w Otwocku, początkowo jako naczelnik Wydziału Komunalno-Budowlanego, a od lutego 1945 p.o. wojewody. W maju 1945 został dyrektorem Urzędu Generalnego Pełnomocnika dla Ziem Odzyskanych przy Ministerstwie Administracji Publicznej. We wrześniu 1945 objął stanowisko dyrektora Departamentu II w Ministerstwie Odbudowy (od 1949 Budownictwa). 26.02.1947 wstąpił do PPR. Od kwietnia 1950 szef Działu Ekonomicznego, zastępca prezesa Zakładu Osiedli Robotniczych (ZOR) w Warszawie. W latach 10.01.1951 – 1956 naczelny dyrektor ZOR w Warszawie. Od 1956 dyrektor Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego.

Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/6258 (dawna: CK/6262);