Biuletyn Informacji Publicznej

Sędzia. Od 1947 członek SD.

Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Warszawskim (1929). We wrześniu 1930 odbył bezpłatną aplikację sadową w Warszawie, zdajac egzamin sędziowski na jesieni 1932. Następnie był asesorem sądowym w Sądzie Okręgowym w Białymstoku, a w 1935 mianowany został sędzią Sądu Grodzkiego w Białowieży. W latach 1936-1939 był kierownikiem Sądu Grodzkiego w Białymstoku i pracował czynnie w Stowarzyszeniu Opieki nad Więźniami "Patronat", w Zarządzie Okręgu Harcerstwa Polskiego, był też członkiem Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów. Brał udział w kampanii wrześniowej, ciężko ranny dostał się do niewoli niemieckiej. Jako nie nadający się do wyleczenia inwalida  wojenny został przejęty na dalsze leczenie przez Polski Czerwony Krzyż. W latach 1940-1942 pracował w Urzędzie Hipotecznym w Grodzisku Mazowieckim,  a następnie do 1 września 1944 jako kontroler komorników w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie.  Od 1 IX 1944 do III 1945 pracował jako robotnik w Miejskim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie. Szpital do zakończenia wojny przechowywał osoby narodowości żydowskiej oraz osoby poszkiwane przez gestapo i wielu poszukiwanych naukowców. W latach 1945-1949 był sędzią Sądu Okręgowego w Sosnowcu. W latach 1949-1950 pracował w Sądzie Apelacyjnym w Rzeszowie jako przewodniczący wydziału. 1950-1951 prezes Sądu Okregowego w Sosnowcu, 1951-1954 prezes  Sądu Powiatowego w Sosnowcu, 1954-1955 wiceprezes Sądu Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim, 1955-1957 prezes Sądu Powiatowego w Sosnowcu, 1957-1959 sędzia w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach. W 1971 skierowany na emeryturę.    

Źródło: AAn, KC PZPR, Centralna Kartoteka, 8625 (CK XX/19.425)