Biuletyn Informacji Publicznej

Członek PPR od 1947 r., następnie w PZPR. Od 1927 r. studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej zakończone dyplomem mgra inż. elektryka w 1933 r. W latach 1933-1934 odbył służbę w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie. W 1935 r. rozpoczął pracę w Zakładach Elektro-Łożyskowych brak miejsca, tam zatrudniony do wybuchu wojny. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r., kampanię zakończył w SGO „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga, z którą dostał się do niewoli. Po uciecze z niewoli pracował w Warszawie w prywatnej firmie do 1941 r. Następnie z polecenia konspiracji zatrudnił się w Zakładach Steyer-Daimler-Puch [AG] w Warszawie, gdzie pracował do wybuchu powstania. W związku z udziałem w powstaniu warszawskim, odznaczony Krzyżem Walecznych, po kapitulacji powstania w oflagach: Bergen-Belsen, Gross Born, Sandbostel. Po zakończeniu wojny najpierw pracował w PCK, w grudniu 1945 r. wrócił do Polski. Rozpoczął pracę w Konstal Chorzów w miejscowości Luboń k. Poznania. Od grudnia 1946 r. pracował w energetyce, najpierw dyrektor Zakładu Elektro, od 1948 r. dyrektor Biura Rozbudowy. Od roku 1949 organizator i dyrektor Energoprojektu w Katowicach i Gliwicach. Równocześnie prowadził wykłady na Politechnice Śląskiej od 1952 r. i Politechnice Warszawskiej od 1955 r. Od 1957 r. rozpoczął pracę w atomistyce, Instytut Badań Jądrowych, w okresie od 1964 do 1968 był przewodniczącym Państwowej Rady ds. Gospodarki Paliwowo-Energetycznej. W dniu 5.07.1968 r. zatwierdzony na stanowisko Pełnomocnika Rządu ds. Wykorzystania Energii Jądrowej.

Źródła: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 5827, s. 1-2, 3-4, 5, 20.