Biuletyn Informacji Publicznej

W PPR od 4.05.1948 r., następnie w PZPR. W 1920 r. jako ochotnik w szeregach 203 pułku ułanów wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po maturze uzyskanej w Wyższej Szkole Realnej w Łęczycy w 1922 r. rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, brak informacji o terminie ukończenia studiów. W 1928 r. odbył szkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy w Śremie. W okresie 1930-1933 pracował jako starszy asystent na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Równocześnie w latach 1930-1932 zatrudniony w Centralnym Laboratorium Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie, potem w Państwowej Fabryce Karabinów-Warszawa. Latem 1929 r. odbył trzymiesięczną praktykę w Zakładach Schneider-Creusot we Francji, w 1930 r. taką samą praktykę w Zakładach Škoda w Pilznie w Czechosłowacji. W okresie 1932 - 1937 pracował w Zbrojowni Warszawskiej (ZW), od 1936 r. jako Kierownik Wydziału Celowników. W październiku 1933 r. delegowany przez ZW do Francji dla doszkolenia w zakresie sprzętu artyleryjskiego. W 1937 r. rozpoczął pracę w Starachowickich Zakładach Górniczych, najpierw zastępca kierownika Działu Armatniego, następnie szef kontroli produkcji zakładów. Wraz z zakładem pracy ewakuowany we wrześniu 1939 r. Po kampanii wrześniowej, nie chcąc uczestniczyć w uruchamianiu produkcji na rzecz okupanta, ukrywał się na terenie Warszawy. Tam pracował w fabryce „Compensator”, w powstaniu warszawskim walczył pod pseudonimem „Andrzej". Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, do Polski powrócił w grudniu 1945 r. Od 1 lutego 1946 r. rozpoczął pracę w Zjednoczeniu Przemysłu Motoryzacyjnego, początkowo jako inspektor techniczny, następnie jako dyrektor naczelny Fabryki Maszyn (K.d.K. Ochsner i syn). Z dniem 1.03.1948 r. mianowany Naczelnym Dyrektorem Zjednoczenia Zakładów Rowerowych — PP. Wyodrębnione w Bydgoszczy, tam do 30.04.1949 r. Od 1.05. t.r. służbowo przeniesiony do Warszawy i mianowany Dyrektorem Technicznym w Dyrekcji Przemysłu Motoryzacyjnego. W okresie 1949-1951 był dyrektorem inwestycyjnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Maszynowego. Od 1951 r. do 29.01.1954 r. był głównym inżynierem w Centralnym Zarządzie Przemysłu Urządzeń Mechanicznych (CZPUM) w Warszawie, z dniem 29.01.1954 r. p.o. dyrektora naczelnego, z końcem tego roku dyrektor naczelny CZPUM.

Źródło: Archiwum Akt Nowych Biuro Spraw Kadrowych KC PZPR 237/XXIII - 657, k. 2-5v; karta E-14 z Kartoteki Ogólnoinformacyjnej MSW; indeks osobowy materiałów administracyjnych IPN BU 230/446.