Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

W PPR od marca 1945 r., następnie w PZPR, inżynier budownictwa lądowego z wykształcenia. Pracował w handlu zagranicznym oraz dyplomacji. W okresie I wojny światowej z rodziną przebywał w Rosji, po powrocie do kraju ukończył w Lublinie gimnazjum matematyczno-przyrodnicze w 1930 r. W latach 1930-1938, z przerwą na służbę wojskową, studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier konstruktor. W 1939 r. zmobilizowany, jako podporucznik w szeregach 35 pułku piechoty brał udział w walkach na Pomorzu i tam dostał się do niewoli. W Oflagu II Woldenberg przebywał do zakończenia wojny, uwolniony przez Armię Czerwoną w lutym 1945 r. przybył do Warszawy. W latach 1945-1946 Zastępca Naczelnego Dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Mineralnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu nadto pełnił funkcję Przewodniczącego Związku Zawodowego Pracowników Państwowych tamże. W okresie 1948-1952 wicedyrektor potem dyrektor Centralnego Zarządu Budownictwa Przemysłowego w Warszawie, dyrektorem Zjednoczenia Budowy Huty im. B. Bieruta w Częstochowie był w latach 1952-1953. Zastępcą Dyrektora do Spraw Administracyjnych w Zjednoczeniu Budowy Huty im. Lenina w Krakowie był w latach 1953-1954, stanowiska: zastępcy dyrektora i dyrektora w Centralnym Zarządzie Budownictwa Przemysłowego „Północ” w Warszawie sprawował w latach 1954-1956. W Centrali Handlu Zagranicznego „CEKOP” w Warszawie w latach 1957-1962 na stanowisku dyrektora naczelnego. Radcą handlowym w Ambasadzie PRL w Sztokholmie [Królestwo Szwecji] był w okresie 1962 do 1965 r. Od października 1969 do grudnia 1971 r. Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny PRL w Cesarstwie Japonii.
Źródło: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 18555, s. 4, 5, 18, 25, 37, 38.