Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

Żołnierz Armii Czerwonej od 1941 do 1943, ranny w walkach pod Kijowem w 1941. Od 22.05.1943 do lutego 1944 w 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki; uczestnik bitwy pod Lenino. Od 1.09. do 23.11.1944 pozostawał w dyspozycji kierownika kontrwywiadu przy RBS kpt. Romana Romkowskiego. Od września do listopada 1945 będąc formalnie p.o. kierownika PUBP w Sokołowie Podlaskim faktycznie znajdował się w dyspozycji WUBP w Warszawie. Za samowolne zwalnianie z aresztu, branie łapówek i za nadużycie władzy usunięty dyscyplinarnie w październiku 1947, a następnie aresztowany i oddany pod sąd. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie 6.02.1948 umorzył postępowanie na mocy amnestii. O jego ponowne przyjęcie do resortu wnosił 25.02.1948 płk. Tadeusz Paszta, szef WUBP w Warszawie, który uzasadniał swój wniosek „bardzo dotkliwym brakiem odpowiednich ludzi na stanowiska kierownicze”. Po ukończeniu Kursu Aktywu Kierowniczego w 1952 za odmowę służbowego wyjazdu za granicę przeniesiony na niższe stanowisko służbowe przez wiceministra MBP Wacława Lewikowskiego. Negatywne oceniany za swoją pracę został zwolniony z trzymiesięczną odprawą. We wniosku o zwolnienie z 29.04.1955 r. wspomniano, że w styczniu 1947 dopuścił się „naruszenia praworządności ludowej szczególnej wagi w tym, że nie mając dostatecznych dowodów winy polecił aresztować ob. «S», który rzekomo współpracując z okupantem miał być m. in. sprawcą zamordowania siostry żony Sawickiego. Zatrzymany ob. «S» po około dwugodzinnym nieprotokólarnym przesłuchaniu w nocy przez mjr Sawickiego w obecności jego żony z przyczyn do dziś definitywnie nie zbadanych zmarł. Zwłoki zmarłego mjr Sawicki bez wiedzy prokuratora polecił pogrzebać pod miejscowym cmentarzem nie meldując o tym przełożonym”.