Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Prawnik, sędzia. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1959). Dr nauk prawnych (1965). Od 20 VIII 1945 w PPR, następnie w PZPR. Po ukończeniu w 1942, 3-letniej szkoły zawodowej pracował jako ślusarz w zakładzie przemysłowym, a następnie jako maszynista w Tartaku w Sułkowicach. W VI 1944 aresztowany w Krakowie, przebywał w obozach przejściowych w Czerwonym Prądniku w Krakowie i Burgweide w Niemczech. W 1945 powrócił do Polski. Pracował w Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Żarach, Wrocławiu i Brzegu jako oficer śledczy. W 1947 został skierowany przez Komitet Wojewódzki PPR we Wrocławiu do Szkoły Prawniczej, którą ukończył w 1949. Od VI 1949 pracował w powszechnym wymiarze sprawiedliwości jako asesor w Sądzie Grodzkim w Poznaniu (1949-1950), sędzia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu (1951-1953), wiceprezes Sądu Wojewódzkiego w Kielcach (1953-1955), a następnie prezes Sądu Wojewódzkiego w Kielcach (1955-1956). W latach 1956-1960 sędzia Sądu Wojewódzkiego w Kielcach oraz prezes tego sądu (1960-1962). W latach 1962-1963 był prezesem Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, a od III 1972 do XI 1981 prezesem Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego. 14 I 1965 Rada Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu nadała mu stopień naukowy doktora nauk prawnych. Był członkiem Komisji Wymiaru Sprawiedliwości przy Wydziale Administracyjnym KC PZPR, członkiem Prezydium Zarządu Głównego Zrzeszenia Prawników Polskich oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich i Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk.
Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka, sygn. CK/8156; AAN, KC PZPR, sygn. XI/1035, k. 202-203; Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 1. Warszawa 1984, s. 826; T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991. Władze państwowe i polityczne Polski wg stanu na dzień 28 II 1991, W-wa 1991, s. 241.