Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

W latach 1937-1939 walczył w Hiszpanii w szeregach Brygady im. gen. J. Dąbrowskiego jako dowódca plutonu. Był jednym z głównych organizatorów Gwardii Ludowej. Z dniem 8.06.1945 oddelegowany na miesiąc do dyspozycji Rządowej Komisji Walki z Bandytyzmem. W dniu 15.03.1946 mianowany pomocnikiem ministra. Od 15 marca 1946 do 6 września 1948 jako pomocnik ministra MBP do spraw operacyjnych miał nadzór nad pracą Departamentu I, Wydziału I Samodzielnego, Zarządu Informacji, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Głównego Urzędu Cenzury. W 1947 był zastępcą do spraw bezpieczeństwa dowódcy Grupy Operacyjnej „Wisła” podczas Akcji „Wisła”. Od 6.09.1948 do 16.08.1949 starszy inspektor w Dowództwie Wojsk Lotniczych. Od 17.08.1949 do 3.05.1956 w dyspozycji szefa Departamentu Kadr MON. W dniu 21.05.1954 wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy został skazany za to, że "działał na szkodę Państwa Polskiego inicjując mordowanie członków PPR i GL, jeńców radzieckich oraz ukrywających się obywateli narodowości żydowskiej". Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego m.st. Warszawy z 21.05.1954 skazany na karę dożywocia. Najwyższy Sąd Wojskowy 24.12.1954 złagodził karę do 15 lat więzienia, a następnie na mocy amnestii do 10 lat oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 5 lat. Na wniosek Generalnej Prokuratury Sąd Najwyższy postanowieniem z 10.11.1956 wznowił postępowanie i uchylił wyrok skazujący, uzasadniając m.in. tym, że śledztwo prowadzone było przez organa Bezpieczeństwa Publicznego w sposób tendencyjny. Aresztowanie pod zarzutem szpiegostwa było spowodowane "chęcią wymuszenia od niego zeznań obciążających Władysława Gomułkę". Podczas śledztwa stosowano wobec Korczyńskiego przymus fizyczny i psychiczny. Postanowieniem Generalnego Prokuratora z 12.01.1957 śledztwo przeciwko gen. Korczyńskiemu umorzono.