Biuletyn Informacji Publicznej

Oficer WP, działacz ludowy, od 1958 r. członek PZPR.

 W 1961 r. ukończył gimnazjum w Warszawie, następnie w latach 1936 - 1939 studiował w Szkole Głównej Handlowej. Już w okresie studiów należał do lewicowej młodzieży skupionej wokół pisma „Orka na ugorze”. Był twórcą młodzieżowej organizacji „Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej”. Brał udział w kampanii wrześniowej. W maju 1940 r. zagrożony aresztowaniem wyjechał do ZSRS. Do Polski powrócił w 1945 r. Był jednym z organizatorów Związku Samoobrony Chłopskiej w Lublinie. W tym samym roku przeniósł się na Dolny Śląsk, organizował tam Stronnictwo Ludowe. Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego we Wrocławiu. Był redaktorem pisma "Pionier". W lipcu 1946 r. wszedł w skład Rady Naczelnej i Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Ludowego. W tym samym roku został mianowany podsekretarzem stanu w Ministerstwie Informacji i Propagandy. Po zlikwidowaniu tego ministerstwa był wiceministrem kultury i sztuki do 1948 r. W latach 1947-1948 był redaktorem naczelnym "Dziennika Ludowego" w Warszawie. W styczniu 1947 r. został posłem na Sejm Ustawodawczy, w grudniu 1949 r. zrzekł się mandatu poselskiego. W latach 1949-1951 był korespondentem Polskiej Agencji Prasowej w Bułgarii, 1951-1957 pracownikiem rozgłośni Polskiego Radia, 1957-1960 zastępcą attaché wojskowego przy Ambasadzie Polskiej w Belgradzie w stopniu ppłk. W latach 1961-1967 był pracownikiem Komitetu Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Od 1967 r. radca przedstawiciela Rządu PRL przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie. 

Źródło:  AIPN 1043/327, Akta osobowe Jerzego Drewnowskiego;  AAN, KC PZPR CK, CK XX/18521CCK/7740, Wyciąg z akt osobowych Jerzego Drewnowskiego; T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Warszawa 1991, s. 190; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Makieta, Warszawa 1989, s. 95.