Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

Od 1939 przebywał w Wilnie. W grudniu 1942 "Sąd Specjalny Rzeczypospolitej Polskiej" w Wilnie skazał go i jego towarzyszy na karę śmierci i pozbawienie praw obywatelskich za współpracę ze "Związkiem Sowieckim na szkodę Polski". Wyrok ten opublikowany w podziemnym organie wileńskiej Armii Krajowej "Niepodległość" i przedrukowany w warszawskiej "Samoobronie" w marcu 1943. W 1943 podjął współpracę ze Związkiem Patriotów Polskich, od którego w marcu 1944 otrzymał zadanie rozpracowania Szkoły Podchorążych Armii Krajowej. Po ustaleniu, że szkoła znajduje się przy 6-tej Brygadzie w okolicy Bieniakoń-Ejszyszek, w czerwcu odszukał 6 Brygadę i przez miesiąc realizował zadania wywiadowcze. Został zdekonspirowany i tylko szybkie nadejście Armii Czerwonej uratowało go przed sądem polowym (IPN BU 0194/1764, część I, k. 3).
W styczniu 1946 powrócił do kraju i zgłosił się do PPR. Został skierowany do Polskiej Agencji Prasowej, gdzie pełnił funkcję inspektora. Po dwóch tygodniach skierowany przez KC PPR do MBP. Latem 1948 był wykładowcą przy katedrze Nauki o Polsce Współczesnej Centralnej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR. W listopadzie 1949 na polecenia Wydziału Personalnego KC PZPR objął kierownictwo Wydziału Nadzoru Sądowego w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1949 był kierownikiem I grupy samokształceniowej MBP. W 1951 mianowany przez premiera członkiem Kolegium Ministerstwa Sprawiedliwości. W 1952 został lektorem KC PZPR (IPN BU 0194/1764, część I, k. 4). W dniu 1.12.1955 mianowany dyrektorem Biura Nadzoru nad Orzecznictwem Karno-Administracyjnym MSW. W okresie 1.07.1964-30.11.1964 starszy inspektor w Samodzielnym Referacie Prasowym w Gabinecie Ministra MSW. W okresie od 1.07.1958 do 30.06.1964 dyrektor w Departamencie Administracyjno-Społecznym MSW.