Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Profesor Politechniki Warszawskiej, działacz PZPR. Od 1937 do 1939 przyboczny w Związku Harcerstwa Polskiego we Włocławku. Okres okupacji przeżył w Jabłonnie koło Warszawy. Od maja 1943 był w Armii Krajowej. W czasie Powstania Warszawskiego (sierpień – październik 1944) przebywał w Puszczy Kampinoskiej w oddziale pod dowództwem mjr. Okonia. 1945 – 1946 praktykant na PKP we Włocławku. W 1946 zdał egzamin maturalny w liceum dla pracujących we Włocławku. W l. 1946 – 1951 odbył studia w Politechnice Warszawskiej (PW), gdzie na Wydziale Łączności w 1952 uzyskał tytuł mgr. inż. W okresie 10.1947 – 07.1948 członek Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, od 10.1948 do 09.1954 członek Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej, 09.1951 – 09.1952 członek Związku Młodzieży Polskiej. Od 1951 do 1963 asystent, starszy asystent, nast. adiunkt na Wydziale Łączności PW. W 1951 został członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Warszawie. Od 1952 kandydat, a od 29.05.1954 członek PZPR. 19.12.1961 na podstawie rozprawy „Wpływ zakłóceń transmisyjnych na cyfrowe sygnały telemechaniki” uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W l. 03.1963 – 1965 był radcą w Wydziale Koordynacji Badań Naukowych i Technicznych Sekretariatu RWPG w Moskwie. W okresie 1965 – 1968 adiunkt w Katedrze Automatyki i Telemechaniki PW. Od 02.1968 do 01.1970 dyrektor Instytutu Tele-Radiotechnicznego w Warszawie. W l. 19.12.1969 – 11.1973 zastępca pełnomocnika rządu ds. wykorzystania energii jądrowej w Warszawie.
Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/17959 (dawna: 6992); Piotr Ośko: Za fasadą. Komitet uczelniany w strukturze PZPR i jego wpływ na zarządzanie kadrami w latach 1948–1968. Zarys problemu na przykładzie Politechniki Warszawskiej, w: „Pamięć i Sprawiedliwość” nr 1(27)/2016, Warszawa 2016, s. 95;