Biuletyn Informacji Publicznej

Prawnik. Absolwent Wydziału Prawa UW. Od VI 1946 członek PPR, a następnie PZPR.

Po ukończeniu gimnazjum w 1936 naukę kontynuował na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. W tym okresie był członkiem OMS „Życie” i KZMP.  W latach 1936-1939 studiował na Wydziale Prawa UW. W okresie II wojny światowej przebywał początkowo we Lwowie, a następnie w Stalińsku na Syberii. W kwietniu 1946 powrócił do kraju. W 1947 ukończył studia na Wydziale Prawa UW. W XII 1948 został skierowany przez KC PPR do pracy w prokuraturze. Od XII 1948 do X 1949 wiceprokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Krakowie. Od X 1949 do IX 1950 w Ministerstwie Sprawiedliwości jako zastępca dyrektora Departamentu Nadzoru Prokuratorskiego. W latach 1950-1951 dyrektor Departamentu II w Prokuraturze Generalnej. Od II 1951 sędzia Sądu Najwyższego i rektor Wyższej Szkoły Prawniczej im. T. Duracza. Od X 1949 lektor Komitetu Warszawskiego, a od IX 1951 lektor KC PZPR. W latach 1948-1949 przewodniczący Oddziału Zrzeszenia Prawników Polskich w Krakowie. W 1950 „został ukarany naganą partyjną przez Centralną Komisję Kontroli Partyjnej za nieujawnienie swych wahań ideologicznych w latach 1937-1938”. Kara ta została zatarta w 1956. W 1957 został wykluczony z partii.

Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka, XX/14416, Akta osobowe Gustawa Auscalera