Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Pseudonimy: "Maciej", "Florek". Z zawodu tokarz metalowiec, instruktor zawodu. Nadto jako samouk zajmował się problemami ekonomicznymi i zagadnieniami organizacji pracy, opublikował pracę "Organizacja pracy fizycznej" 1925 oraz redagował i był współautorem rozprawy "Proces kształtowania się ceny cukru" 1929. Od 1904 roku członek PPS, w okresie 1906-1907 w Organizacji Bojowej tej partii, w sierpniu 1907 r. aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W następnym roku skazany na 8 lat katorgi i dożywotnie osiedlenie na Syberii. W Tomsku przebywał podczas Rewolucji Lutowej (1917), założył legalnie działający Związek Zawodowy Metalowców, następnie wyjechał do Piotrogrodu [ob. St. Petersburg], gdzie wznowił członkostwo w PPS. W grudniu 1918 roku przybył do Warszawy, jako wysłannik W. Lenina i Komisarza Ludowego Handlu Zagranicznego - L. Krasina, celem nawiązania stosunków handlowych z Polską. Rozmowy przerwane wskutek działań wojennych. W 1919 r. w Polsce, pracował w Ministerstwie Pracy, potem w Robotniczym Wydziale Aprowizacji. W latach 1921-1922 wraz ze Stefanią Sempołowską organizował w Warszawie oddział Rosyjskiego Czerwonego Krzyża i pełnił tam funkcję sekretarza generalnego [!]. W roku 1922 pracował jako instruktor w pracowni mechanicznej Państwowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Warszawie. Od roku 1926 urzędnik ds. gospodarczych przy premierze K. Bartlu, w latach 1927-1929 kierował pracami komisji ankietowej do badania kosztów i warunków produkcji w głównych gałęziach przemysłu w kraju, zakończone wielotomową publikacją. Następnie mianowany wicedyrektorem Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen, jednocześnie będąc dyrektorem Biura Ekonomicznego Prezesa RM. W okresie 1931-1934 podsekretarz stanu w Min. Skarbu, odpowiedzialny za reorganizację monopolów państwowych. Następnie podsekretarz stanu w Min. Opieki Społecznej w latach 1934-1938, gdzie zajmował się usprawnianiem systemu ubezpieczeń społecznych. W 1939 r., emeryt i jako pracownik kontraktowy był Prezesem Komisji Kontroli Cen w Prezydium RM. We wrześniu 1939 r. wysłany do Francji przez rząd RP, miał dostarczyć patenty dla tamtejszego przemysłu zbrojeniowego [!]. Po kapitulacji Francji zamieszkuje w strefie nieokupowanej i utrzymuje się z opatentowanych wynalazków. W 1945 r. wiceprezes Rady PPS we Francji, w październiku tr. wrócił do Polski.
Źródła: Archiwum Akt Nowych Biuro Spraw Kadrowych KC PZPR 237/XXIII-894, k. 4-7, 8-12; Karta e-14/1 z Kartoteki Biura "C" MSW, sporządzonej na podstawie materiałów Departamentu X MBP.