Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Inżynier elektryk, samodzielny pracownik naukowy. W 1927 wstąpił na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej, którą 9 maja 1935 ukończył ze stopniem inżyniera elektryka. Po tym rozpoczął pracę w Biurze Kablowym przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów, gdzie jako referendarz pracował aż do wybuchu wojny (prowadził tam samodzielne prace badawcze). 1939 – 1941 technik w kolumnie robotniczej Urzędu Telekomunikacyjnego w Warszawie. W czerwcu 1941 przeniósł się do Laboratorium Miernictwa Elektrycznego Fabryki Kabli w Ożarowie. W 1942 został aresztowany i więziony na Pawiaku, skąd przetransportowano go do Oświęcimia. Do 1945 przebywał w innych obozach koncentracyjnych: Gross-Rosen, Oranienburg, Dachau, Mauthausen. W grudniu 1945 wrócił do kraju. Został przyjęty na radcę, potem starszy radca w Wydziale Liniowym Ministerstwa Poczt i Telegrafów do 1949. Od 1946 w PPS, w grudniu 1948 wstąpił do PZPR. 1949 - 1951 kierownik Ekspozytury Kabli Międzymiastowych w Przedstawicielstwie Robót Telekomunikacyjnych. 1951 – 1953 dyrektor Centrali Biura Kabli Międzymiastowych. 1953 – 1956 dyrektor generalny w Ministerstwie Łączności. 07.1958 – 1.04.1970 dyrektor Instytutu Łączności, zajmował się rozwojem nauki i techniki telekomunikacyjnej. 3.10.1967 uchwałą Rady Państwa PRL przyznano mu tytuł naukowy prof. nadzwyczajnego nauk technicznych (formalnie bowiem nie posiadał stopnia dr. i docenta). W 1970 przeszedł do pracy naukowej w Instytucie Telekomunikacji Politechniki Warszawskiej.
Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/14958 (dawna: 8220); AIPN BU 728/54082 (EAGP 054082, EAWA 25260). Akta paszportowe.