Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Inżynier mechanik. W 1928 wstąpił na Wydział Ogólny, a po dwóch latach przeszedł na Wydział Mechaniczny (Oddział Budowy Maszyn) Politechniki Lwowskiej. Podczas studiów pracował jako pomocnik maszynisty w parowozowni oraz tokarz w fabryce maszyn. Od 1930 do 1934 członek Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy pod pseudonimem „Kisz”. W 1934 zdał egzamin dyplomowy i uzyskał tytuł inżyniera mechanika – konstruktora. W tym okresie był też w Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. W latach 1934 – 1939 inżynier mechanik w Rafinerii „Galicja” w Drohobyczu, po wejściu Armii Czerwonej główny energetyk, do czerwca 1941. Po tym czasie ewakuował się w głąb Rosji do Baszkirii. Od sierpnia 1941 do września 1942 starszy inżynier w „Projektnej Organizacji >Basznefteprojekt<” w mieście Sterlitamak w Baszkortostanie. We wrześniu 1942 Narkomat [określenie radzieckich ministerstw] przeniósł go na odcinek budownictwa w „Projektną Brygadę >Azniefteproekta<” Uzbeckiej SRR. W sierpniu 1943 przeszedł na głównego technologa – naczelnika Technologicznego Oddziału do Trestu „Ferganorokerit” w Kokandzie (wschodni Uzbekistan). 23.11.1943 wystąpił z prośbą o przyjęcie do Związku Patriotów Polskich (ZPP). 29 marca 1945 przyjęty do PPR przez Przedstawicielstwo w Moskwie, dalej już w szeregach PZPR. W 1945 został skierowany przez PKWN do Zakładów Chemicznych „Oświęcim”. Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/19.017 (dawna: 8417);