Biuletyn Informacji Publicznej

Kolejarz. Od stycznia do października 1932 praktykant w Towarzystwie Popierania Przemysłu Ludowego w Warszawie. W 1933 wstąpił na Wydział Administracji Państwowej i Komunalnej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Od 07.1934 do 11.1935 robotnik w Warsztatach Sygnałowych PKP w Warszawie; potem do 07.1937 pracował tam jako urzędnik. W czasie 07.1937 – 10.1939 pracownik umysłowy w Parowozowni Warszawa Zachodnia. Do lipca 1944 był robotnikiem i pomocnikiem maszynisty w Parowozowni Warszawa Główna. Od grudnia 1944 do stycznia 1945 robotnik w Oddziale Drogowym w Pruszkowie. W styczniu 1945 na terenie Pruszkowa wstąpił do PPR, dalej w szeregach PZPR. Od połowy stycznia do połowy lutego 1945 pracownik umysłowy w Parowozowni w Pruszkowie. W okresie 15.02.1945 – 10.05.1945 kierownik Działu Personalnego w Urzędzie Wojewódzkim Warszawskim. W latach 10.05.1945 – 13.04.1947 radca, starszy radca i zastępca naczelnika wydziału w Ministerstwie Komunikacji. W okresie 14.04.1947 – 1.03.1949 zastępca dyrektora w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (DOKP) w Poznaniu. Od 1.03.1949 do 09.1950 dyrektor Biura Kadr w Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych w Warszawie. 25.09.1950 – 29.05.1953 dyrektor Departamentu Kadr w Ministerstwie Komunikacji [od 29.01.1951 w Ministerstwie Kolei] w Warszawie. 30.05.1953 – 1956 dyrektor Okręgu Kolei Państwowych w Poznaniu. 1956 – 1957 radca Ministra Komunikacji. W latach 1957 – 1959 dyrektor DOKP w Lublinie. 1959 – 1960 dyrektor DOKP w Warszawie. Z dniem 15.09.1969 został skierowany na emeryturę.

Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/18.468 (dawna: VII/7687); AIPN BU 230/490 (AP 2087344). Akta administracyjne dot. Tadeusza Bronowskiego.