Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Lekarz, działacz społeczny i polityczny. W 1923 ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie. W latach 1923 – 1929 należał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W 1929 wstąpił do PPS, od t.r. aż do momentu rozwiązania „czynny sympatyk” KPP, później także współpracownik Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR). W 1934 otrzymał dyplom na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Przez dekadę 1934 – 1944 pracował w warszawskich szpitalach – od starszego asystenta do ordynatora. W 1939 został zmobilizowany jako lekarz I Szpitala Okręgowego w stopniu porucznika rezerwy. W początkach lutego 1945 wstąpił w szeregi PPR. W latach 02.1945 – 10.1948 był szefem Służby Zdrowia i Opieki Społecznej m. st. Warszawy. Od 1947 prezes Naczelnej Izby Lekarskiej. W okresie 1.10.1948 – 03.1951 dyrektor Departamentu Lecznictwa w Ministerstwie Zdrowia. Od 03.1951 do 10.1955 prezes Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK). 22.12.1951 uzyskał stopień doktora w Akademii Medycznej w Warszawie. 1.10.1955 – 21.11.1959 dyrektor Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej w Warszawie, ordynator Oddziału Obserwacji. W latach 1957 – 1970 praca naukowa w Akademii Medycznej. Od 06.1970 do 11.05.1974 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego PCK.
Źródła: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/18.907 (dawna: 8129);