Biuletyn Informacji Publicznej

Doktor praw Uniwersytetu Jagiellońskiego (1930 r.), po studiach rozpoczął aplikację sądową, w 1933 r. zdał egzamin sędziowski. W latach 1933-1936 był asesorem sądowym — wizytatorem komorników warszawskich, następnie wizytatorem komorników warszawskich w randze sędziego grodzkiego i przeniesiony do Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Po zajęciu Warszawy przez Niemców nie powrócił do pracy w sądownictwie. W lutym 1940 r. rozpoczął pracę w Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej jako pełnomocnik zarządu (prokurent), na tym stanowisku do powstania warszawskiego. Po upadku powstania znalazł się w Krakowie, od października 1945 r. ponownie w Warszawie, w marcu 1946 r. dyrektor departamentu w Centralnym Urzędzie Planowania, w czerwcu następnego roku został wicedyrektorem Biura Kontroli w Najwyższej Izbie Kontroli, na tym stanowisku do połowy maja 1949 r., we wrześniu 1950 r. został profesorem prawa cywilnego Wyższej Szkoły Prawniczej im. Teodora Duracza. Od 1926 r. zaangażowany w działalność polityczną, 1.10. t.r. w PPS, w latach 1928-1930 członek Komitetu Wojewódzkiego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, sekretarz Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych Kraków (1929), członek Prezydium Zjazdu TUR w Krakowie 1929 r. Podczas okupacji przewodził komitetowi wojewódzkiemu organizacji socjalistyczno-niepodległościowej „Wolność”, w okresie 1940-1941 redaktor konspiracyjnego organu prasowego „Wolność”, a w latach 1943-1944 współpracował z Socjalistyczną Organizacją Bojową. Po wojnie ponownie w PPS od 1945 r. był przewodniczącym koła PPS w CUP w latach 1946-1947, następnie w PZPR. Zmarł 11.12.1971 r.

Źródło: Archiwum Akt Nowych, Biuro Spraw Kadrowych KC PZPR 237/XXIII - 609, k. 3-4, 13-14.