Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

W PPR od lutego 1948 r., następnie w PZPR, wcześniej w KPP od 1928 r. od 1945 r. w WKP(b). W różnym czasie posługiwał się pseudonimami: Daniel Wołyński, Matwij Żuk, Okularnik. Inżynier technologii rolno-spożywczej w zakresie przemysłu zbożowego, bliższych danych brak. Od 1925 r. pracował zarobkowo, najpierw fizycznie potem jako prywatny urzędnik. Od 1925 do 1928 r. członek MOPR-u gdzie pełnił funkcję sekretarza dzielnicowego komitetu. Od 1928 r. w KPP, tam pełnił funkcje: sekretarza komitetu w Kołkach, sekretarza rejonowego, w 1933 r. był sekretarzem okręgowym komitetu w Kowlu, następnie w 1934 r. kierował centralną techniką partyjną przy KC KPZU. W 1934 r. aresztowany i skazany na 4 lata więzienia, sąd przysięgłych we Lwowie skazał go na dodatkowe 10 lat, łączny wyrok 14 lat odbywał w więzieniach w: Łucku, Lwowie, Łomży, Rawiczu. We wrześniu 1939 r. po wydostaniu się z więzienia w Rawiczu przybył na Wołyń, został kierownikiem Rejonowego Wydziału Zdrowia, potem Wydziału Handlu. Na początku wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 r. ewakuowany w głąb ZSRS, obwód czkałowski [!] kołchoz „Pobieda". W 1944 r. był kandydatem do WKP(b) od stycznia 1945 członek tej partii. Potem pracował w Moskwie w parku kultury „Sokolniki” jako przedstawiciel przedsiębiorstwa. 20.02.1948 r. przyjechał do Polski, wkrótce w Centrali Spółdzielni Wytwórczych Solidarność, jako: członek zarządu, dyrektor Wydziału Organizacyjnego. W 1950 roku pełnomocnik przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w Warszawie. Z końcem 1950 roku wiceprezes Urzędu Rezerw Państwowych, zatwierdzony na to stanowisko 17.10.1950 r.
Źródło: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 1493, s. 1-2, 3, 13, 14, 18, 23, 37, 46; indeks osobowy akt administracyjnych IPN BU 230/316.