Biuletyn Informacji Publicznej

Prawnik. Zastępca Prokuratora Generalnego PRL. Od kwietnia 1945 r. członek PPR, a następnie PZPR.

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego w Pułtusku. Do wybuchu II wojny światowej  ukończył 4 klasy gimnazjum i zdał egzamin wstępny do Liceum Matematyczno-Fizycznego w Pułtusku. W okresie okupacji pracował jako robotnik. W latach 1945-1948 był nauczycielem w Szkole Podstawowej w Ciechanowie. Jednocześnie  uczęszczał do miejscowego Liceum Humanistycznego dla Dorosłych i w 1948 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku został wytypowany przez KW PPR w Warszawie do dwuletniej Szkoły Prawniczej im. T. Duracza, którą ukończył w 1950 r.  Po ukończeniu WSP został mianowany podprokuratorem Sądu Okręgowego w Warszawie z delegacją do Ministerstwa Sprawiedliwości, do Wydziału Śledczego Nadzoru Prokuratorskiego. Jednocześnie studiował na Wydziale  Prawa UW i w 1952 r. uzyskał tytuł  magistra prawa. Po reformie sądownictwa i prokuratury  pod koniec 1950 r. został przeniesiony  do Prokuratury Generalnej PRL, gdzie pracował jako prokurator, początkowo w Departamencie Śledczym, a następnie Departamencie Specjalnym. W latach 1952-1953 był prokuratorem wojewódzkim dla m. Łodzi, następnie został przeniesiony  do Prokuratury Generalnej PRL, gdzie zajmował kolejno stanowiska: dyrektora Departamentu II, Kadr i Szkolenia oraz Departamentu IV. W 1958 r. objął stanowisko dyrektora Departamentu Nadzoru nad Śledztwem i Dochodzeniem, które zajmował przez 7 lat, do 1965r. Był członkiem Zarządu Głównego Ligi Przyjaciół Żołnierza, członkiem Prezydium Zrzeszenia Prawników Polskich.  

Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka, CK XX/18.715, Akta osobowe Kazimierza Kukawki; T. Mołdawa, Ludzie włady 1944-1991. Władze państwowe i politycze Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Warszawa 1991, s. 242.