Biuletyn Informacji Publicznej

W PPS od sierpnia 1944 r., w PZPR od 1949 r. doktor nauk medycznych (1930 r.). W latach 1916-1919 wraz z rodzicami przebywał w Finlandii, uczył się tam w szwedzkiej szkole. Od 1920 r. w Polsce, w 1923 r. zdał egzamin maturalny w Bydgoszczy. W latach 1923-1929 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, doktorat nauk medycznych uzyskał w następnym roku. W latach 1929-1931 pracował jako asystent Działu Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie oraz jako asystent Wydziału Farmaceutycznego UW. W 1932 r. po odbyciu służby wojskowej w Marynarce Wojennej wyjechał na dwa lata na studia specjalne do Francji i francuskich kolonii w Afryce. W 1933 r. adiunkt w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie, następnie w Bydgoszczy i Poznaniu organizował Państwowy Zakład Higieny i pracował przy likwidacji epidemii duru brzusznego na terenie województwa. W 1938 r. zorganizował w Gdyni Instytut Higieny Morskiej i Tropikalnej, kierował nim do wybuchu wojny. Zmobilizowany we wrześniu 1939 r. w szeregach Marynarki Wojennej uczestniczył w walkach o Gdynię i Oksywie, następnie w niewoli, z której udało mu się zbiec. Potem znalazł się w Warszawie i pracował w Państwowym Zakładzie Higieny jako adiunkt i kierownik Oddziału do Walki z Epidemiami. Równocześnie prowadził zajęcia na konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim, ponadto współpracował z grupami oporu [!], uczestniczył w sabotażu na terenie niemieckich wytwórni farmaceutycznych. Od początku 1944 r. poseł w KRN (do 1946) posługiwał się pseudonimem: „Maciej” i „Doktor Roman”, w maju t.r. działał na terenach przyfrontowych nad Bugiem. Po 22 lipca w Lublinie organizował cywilną służbę zdrowia, był m.in. Komisarzem Naczelnym do Walki z Epidemiami. Od 1946 r. profesor Akademii Lekarskiej w Gdańsku i Dyrektor Instytutu Medycyny Morskiej.

Źródło: Archiwum Akt Nowych Biuro Spraw Kadrowych KC PZPR 237/XXIII - 197, k. 3, 4v, 16-19.