Biuletyn Informacji Publicznej

W PPR od marca 1945 r., następnie w PZPR. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1931-1937, dyplom lekarski z dn. 22.06.1937 r. Po studiach odbył służbę w Szkole Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. Potem pracował w Szpitalu Przemienienia Pańskiego, szpitalu na Czystem — jako lekarz wolontariusz. We wrześniu 1939 r. walczył w kampanii wrześniowej, a po zakończeniu działań wojennych 10.10.1939 r. powrócił do Warszawy i rozpoczął pracę w szpitalu, który po zakończeniu leczenia rannych żołnierzy przekształcono w szpital zakaźny dla ludności żydowskiej. Po likwidacji getta warszawskiego oraz szpitala ukrywał się wraz z żoną i matką na terenie Warszawy. W 1944 r. po wybuchu powstania zgłosił się do szpitala polowego przy ul. Hożej 13 w Warszawie, wówczas posługiwał się pseudonimem Edward. Po upadku powstania od października 1944 r. przebywał w Krakowie, skąd przedostał się na Sądecczyznę na teren gm. Nawojowa. Tam nawiązał kontakt z oddziałami partyzanckimi BCh „Lawiny”, udzielał pomocy lekarskiej także oddziałom; AK „Tatara” i AL „Aloszy". Po zakończeniu działań wojennych na tych terenach w lutym 1945 r. wrócił do Warszawy i nawiązał współpracę z Wydziałem Propagandy Komitetu Warszawskiego PPR. Wygłaszał: referaty, występował na wiecach, akademiach itp. Równocześnie rozpoczął pracę w zawodzie, pracował w ambulatorium Państwowego Urzędu Samochodowego, w Zarządzie Miejskim był kierownikiem Sekcji Szpitalnictwa, z dniem 1.10.1948 r. dyrektor Wydziału Zdrowia Publicznego m. st. Warszawy. Był delegatem na Zjazd Zjednoczeniowy w 1948 r.

Źródła: Archiwum Akt Nowych Biuro Spraw Kadrowych KC PZPR 237/XXIII - 604, k. 4-7; indeks osobowy akt administracyjnych IPN BU 230/884.