Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

W czasie nielegalnej działalności politycznej posługiwał się pseudonimami: „Wierzbicki” w KPZU, „Karol” w KPZB, w KPP: „Ernest”, „Edward” oraz literackim Józef Kowalski. W PZPR od października 1951 r. W 1924 roku ukończył gimnazjum w Przemyślu, następnie studiował medycynę w Pradze. Wkrótce przerwał studia i nawiązał kontakt z przemyską komórką KPZU oraz rozpoczął dla niej pracę, był sekretarzem przemyskiego komitetu okręgowego KPZU. Jesienią 1927 r. wyjechał za zgodą organizacji do Wilna kontynuować studia lekarskie. Latem 1929 r. wysłano go do Pińska, gdzie był sekretarzem okręgowym. W 1935 r. aresztowany na terenie Dąbrowy Górniczej, osądzony i skazany na 8 lat więzienia. W 1939 r. w związku z wojną zwolniony z więzienia przedostał się do Białegostoku, gdzie pracował jako członek redakcji organu prasowego OBKOMU [Komitetu Obwodowego] „Wyzwolony Białystok”, „Wolna praca”, do grudnia 1940 r., był kandydatem WKP(b). Od grudnia 1940 do czerwca 1941 pracował w redakcji „Sztandaru Wolności” w Mińsku jako kierownik oddziału propagandy i agitacji. 22.06.1941 r. zmobilizowany do Armii Czerwonej, tam pracował jako dziennikarz w specjalnej redakcji gazety Zarządu Politycznego Frontu Zachodniego, najpierw pracował w gazecie polskiej, potem w niemieckiej. Następnie skierowano go do Zarządu Politycznego Syberyjskiego Okręgu Wojskowego w Nowosybirsku. Potem został zdemobilizowany i wezwany do KW Międzynarodówki Komunistycznej, tam pracował w oddziale prasy w redakcji polskiej, w okresie od lutego 1942 do września 1943 r. W dalszym ciągu, od września 1943 do września 1944 r. praca w Instytucie 205 przy KC WKP(b) [!]. Od jesieni 1944 r. pracował w agencji „Polpres” przy Związku Patriotów Polskich (ZPP), potem w Polskiej Agencji Prasowej jako kierownik oddziału w Moskwie. Począwszy od 1947 r., został pełnomocnikiem Wydziału Historii Partii KC PPR, następnie PZPR, w Komisji Historycznej KC PPR/PZPR w Moskwie. Wziął udział w I Zjeździe PPR w Warszawie. Od 1946 r. członek WKP(b), w 1951 r. przybył do Polski. 4.02.1961 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym. Delegat na II-IV Zjazd PZPR.
ŹRÓDŁO: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 6078, k. 3-6, 10-11, 25-26, 37, 39, 42, 50, 52.