Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

W PPR od stycznia 1947 r., następnie w PZPR, wykluczony z partii decyzją Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej dnia 30.10.1952 r. „za renegactwo i hołdowanie wielkomocarstwowym tendencjom faszyzmu polskiego w stosunku do narodu ukraińskiego". Przywrócony w prawach członka decyzją CKKP z dnia 20.12.1956 r. Z zawodu dr filozofii, po studiach na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, odbytych w latach 1923-1928. Po maturze zdanej w 1919 r. w gimnazjum klasycznym w Stryju zarabiał na utrzymanie korepetycjami. Wówczas też zaangażował się w działalność polityczną, członek-założyciel Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy w m. Skole. W związku z działalnością aresztowany, najpierw w 1920 r. i internowany do czasu zawarcia Traktatu Ryskiego (1921 r.). Kolejny raz aresztowany na I Kongresie KPZU w podziemiach cerkwi św. Jura we Lwowie i więziony do 1923 r. Następnie na UJK studiował: historię, nauki społeczne i filologię (brak bliższych danych). Po studiach pracował w szkołach w Stryju a po relegowaniu ze szkół, udzielał korepetycji i uczył na kursach. Jednocześnie zaangażowany w działalność polityczną, sekretarz okręgowy partii w Stryju. W 1930 r. otrzymał posadę w gimnazjum polsko-żydowskim w Kowlu, gdzie uczył historii i łaciny. W okresie 1932-35, w związku z działalnością polityczną bez pracy, od 1936 roku nauczyciel w siedmioklasowej szkole w Ratnie (Wołyń). Tamże do wybuchu wojny. W okresie okupacji sowieckiej na różnych stanowiskach związanych z oświatą, na terenach II Rzeczypospolitej, Kowel, Zabłocie, Stryj. W 1940 roku mianowany wykładowcą w Instytucie Doskonalenia Nauczycieli w Drohobyczu. Z początkiem wojny niemiecko-sowieckiej migrował na wschód, najpierw osiadł w m. Tormosino w Obwodzie Stalingradzkim, gdzie najpierw pracował w kołchozie potem w szkole średniej. W czerwcu 1942 roku ochotniczo zaciągnął się do Armii Czerwonej i brał udział w bitwie stalingradzkiej, był także raniony. Zdemobilizowany osiadł w Barnaule w Kraju Ałtajskim, gdzie nauczał w szkołach średnich i instytutach, przez dwa lata. Stamtąd przybył do Lwowa, gdzie pracował w archiwum historycznym, napisał szereg artykułów z historii ruchu robotniczego na Ukrainie Zachodniej. 23 października 1946 r. Rada Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Iwana Franki [wcześniej UJK we Lwowie] nadała mu stopień kandydata nauk historycznych. W połowie grudnia t.r. wrócił do Polski, pracował naukowo, publikował w: „Trybunie Wolności”, „Poradniku Oświatowym”, „Odrodzeniu”, „Myśli Współczesnej”, przygotował do edycji dokumenty do dziejów ruchu robotniczego.
Źródło: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 6245, s. 6, 7-10, 11, 13-14, 17, 34, 37; 21922, s. 1-5.