Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Historyk i politolog, pracownik naukowo-dydaktyczny. Podczas wojny przebywał w głębi ZSRR, do kraju wrócił w 1946. W 1954 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Dzierżoniowie i wstąpił na Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu Wrocławskiego (UWr). W czerwcu 1958 uzyskał stopień magistra historii. Po studiach, do 1963 nauczyciel w Szkole Podstawowej we Wrocławiu. 27.06.1960 wstąpił do PZPR. W latach 1963–1965 dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury, Wrocław. Jesienią 1965 złożył dysertację doktorską na wspomnianym wydziale UWr, obronił się w marcu 1966. Od 1.09.1968 do 1.09.1970 adiunkt Instytutu Nauk Społecznych Politechniki Wrocławskiej, a następnie adiunkt, docent i od 1972 dyrektor w Instytucie Nauk Politycznych UWr. W tym czasie był członkiem Egzekutywy i kierownikiem Pracy Ideologicznej w KU PZPR Politechniki Wrocławskiej, jak również członkiem Egzekutywy i przewodniczącym Komisji Ideologicznej KU PZPR Uniwersytetu – brak jest dat skrajnych. 5.10.1978 uchwałą Rady Państwa nr 70/78 nadano mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk politycznych. Od 1985 do 1987 przewodniczący Zespołu Partyjnego Politologów przy Wydziale Nauki, Oświaty i Postępu Naukowo–Technicznego KC PZPR. 25.01.1988 został powołany na dyrektora Instytutu Historii Ruchu Robotniczego Akademii Nauk Społecznych (ANS) w Warszawie. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/10.319 (dawna: CK/VII–1131).