Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Inżynier mechanik, technolog. W 1921 wraz z rodziną repatriował się do Polski. W 1937 ukończył Szkołę Techniczną w Wilnie. Służbę wojskową odbywał w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zambrowie. Pracę zawodową podjął we wrześniu 1938 jako technik mechanik w Głównych Warsztatach Parowozowych w Poznaniu. Brał udział w kampanii wrześniowej w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. F. Kleeberga; po ucieczce z niewoli niemieckiej wrócił do Postaw (Wileńszczyzna). Do czerwca 1941 kierownik Biura Inwentaryzacyjno–Technicznego w Mołodecznie (obwód miński na Białorusi). W latach 10.1941–05.1944 technik w Urzędzie Gminnym, Postawy. W czerwcu 1944 wcielono go do Armii Czerwonej. Po ustaniu działań wojennych, od 01.1946 do 09.1959 konstruktor, a następnie główny technolog Fabryki Wagonów „Pafawag” we Wrocławiu. Do PZPR wstąpił 15.12.11948. W 1949 na Politechnice Wrocławskiej uzyskał tytuł inżyniera mechanika. W latach 09.1959–06.1963 pełnił funkcję Sekretarza Generalnego Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT) w Warszawie. W czasie 1962–1964 studiował na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej, tam 17.11.1964 otrzymał dyplom magistra inżyniera mechanika. Od 1.12.1962 do 10.07.1971 Sekretarz Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ). Był również posłem na Sejm PRL II, IV i V kadencji. Uchwałą Sekretariatu KC PZPR z 17.07.1986 odwołano go ze stanowiska wiceprezesa Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości; po tym przeszedł na emeryturę. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/18.204 (dawna: 7435).