Biuletyn Informacji Publicznej

Od 7 V 1949 r. członek Stronnictwa Demokratycznego. Naukowiec.  Studiował w Instytucie Politechnicznym w Niżnym Nowogrodzie (1915-1917).  W 1918 r. powrócił do Polski i kontynuował studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodnicznym Uniwersytetu Warszawskiego, na którym w 1929 r. uzyskał absolutorium z prawami nauczania przedmiotów ścisłych. W latach 1929-1932 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki  Warszawskiej, uzyskał stopień inżyniera-mechanika.  W 1935 r. wziął udział w  pierwszej polskiej ekspedycji odkrywczej na Spitsbergen, podczas której polscy naukowcy opracowali mapy geologiczne północno-zachodniej części Ziemii Torella. Z wyprawy Biernawski nakręcił film dokumentalny w języku polskim i angielskim. W latach 1939-1944 brał udział w tajnym nauczaniu szczebla wyższego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej (na Kursach Kreśleń Technicznych  inż. Zenona Jagodzińskiego).  W 1944 r. został aresztowany przez Gestapo i więziony na Pawiaku. Po powstaniu warszawskim przebywał w obozie w Pruszkowie. W 1945 r.  wznowił działalnośc naukową. W lipcu tego roku habilitował się na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W 1946 r. pełnił funkcję zastępcy profesora i kierownika Zakładu Mechanicznej Technologii Materiałów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, zastępcy profesora i kierownika Zakładu Obróbki Wiórowej na Wydziale Komunikacji Wydziałów Architektury Inżynierii i Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie. W 1947 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Mechanicznej Obróbki Metali na Wydziale Mechanicznym Akademii Górniczej w Krakowie. W 1948 r. prorektor tej uczelni. Był członkiem korespondentem PAN. Poseł na Sejm PRL I kadencji (1952-1956).   

Źródło: AAN, Stronnictwo Demokratyczne, 5/349, Zasłużeni działacze SD. Noty biograficzne.