Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Inżynier mechanik, doc. dr nauk technicznych. W 1947 ukończył Gimnazjum Ogólnokształcące w Krasnymstawie, natomiast w 1950 Liceum Mechaniczne dla pracujących w Zabrzu. W okresie 1947–1948 był instruktorem powiatowym w Zarządzie Miejskim Związku Walki Młodych (ZWM) w Zabrzu. Na początku sierpnia 1948 wstąpił do PPR. Przez 2 lata (1948–1950) pracował jako kreślarz i konstruktor w Biurze Projektowania Urządzeń Przemysłu Hutniczego w Zabrzu i Gliwicach. W 1950 rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, które kontynuował na Wydziale Wojsk Inżynieryjnych Wojskowej Akademii Technicznej (WAT) im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie; dyplom wojskowego inżyniera – mechanika otrzymał 20.04.1954. Po półrocznej praktyce dowódczej w jednostce inżynieryjnej podjął pracę na stanowisku starszego inżyniera w laboratorium maszyn inżynieryjnych WAT. 15 września 1956 ukończył fakultet wieczorowy i uzyskał tytuł magistra. Od 1957 do 1961 starszy wykładowca w Katedrze Maszyn Inżynieryjnych WAT. We wrześniu 1961 wyjechał na aspiranturę do Wojskowej Akademii Inżynieryjnej im. Waleriana Kujbyszewa w Moskwie i w październiku 1963 obronił pracę doktorską. Po powrocie do kraju od stycznia 1967 był zastępcą szefa Katedry Maszyn Inżynieryjnych WAT. Od lipca 1967 do września 1973 szef Oddziału Naukowego; 22.11.1971 powołany na stanowisko docenta. Od września 1973 do grudnia 1974 zastępca komendanta WAT – prorektor ds. naukowych. Od połowy 1980 do sierpnia 1981 zastępca szefa Szefostwa Badań i Rozwoju Techniki Wojskowej MON. W latach 4.09.1981–18.11.1986 pełnił funkcję dyrektora generalnego w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/10.964 (dawna: CK/VII–2155).