Biuletyn Informacji Publicznej

Prof. dr hab. inż. chemik; specjalista z zakresu atomistyki. W 1946 otrzymał świadectwo dojrzałości w Liceum w Milanówku i rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej (PW), gdzie w lutym 1952 uzyskał tytuł inżyniera chemika i magistra nauk technicznych. Już w czasie 1.12.1949–30.11.1952 pracował jako młodszy, a następnie starszy asystent w Katedrze Chemii Nieorganicznej PW. W kolejnych latach 1.12.1952–30.11.1955 był aspirantem w Katedrze Chemii Nieorganicznej Politechniki Wrocławskiej, prowadził tam badania w dziedzinie fizyko-chemii związków uranu. W latach 1.12.1955–31.12.1982 był zatrudniony w Instytucie Badań Jądrowych (IBJ) w Świerku. Początkowo, do 1958 kierował pracownią rentgenowską w Zakładzie Fizyki Jądrowej, natomiast w okresie 1965–1970 był kierownikiem pracowni krystalografii rentgenowskiej. 16.12.1963 uzyskał stopień doktora nauk matematyczno–fizycznych nadany uchwałą Rady Naukowej IBJ; w grudniu 1965 został docentem. Od 1.04.1970 do 30.06.1981 kierownik Zakładu Fizyki Ciała Stałego. 26.01.1971 wstąpił do PZPR. 22.05.1975 habilitował się w IBJ. Od 1976 był członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, a od 1981 – Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Rada Państwa uchwałą z 9.03.1978 nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk fizycznych. W styczniu 1983 został przeniesiony do Instytutu Energii Atomowej (IEA). Od 1.05.1983 był p.o. dyrektora Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej [W 1982 IBJ został podzielony na Instytut Problemów Jądrowych (IPJ), Instytut Energii Atomowej (IEA) oraz Instytut Chemii i Techniki Jądrowej (IChTJ)]. 11.01.1984 objął stanowisko dyrektora Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej w Warszawie.

Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/12290 (dawna: CK/VIII–581).