Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Jako Emil Demke był działaczem komunistycznym przed II wojną światową w Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce (Komunistycznym Związku Młodzieży Polskiej) od 1921 i Komunistycznej Partii Polski (KPP). Zawodowy funkcyjny KPP w latach 1927-1935: sekretarz Komitetu Okręgowego w Warszawie, Zagłębiu Dąbrowskim i Częstochowie, następnie członek Centralnego Wydziału Wojskowego KC. Oddelegowany w 1927 do Leninowskiej Szkoły Kominternu w Moskwie. Podczas pobytu w ZSRS w latach 1927-1929 był członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Po powrocie do Polski skazany w 1931 za działalność komunistyczną na 4 lata więzienia. Zwolniony w 1934. Ponownie wyjechał do ZSRS w 1935, gdzie już jesienią został aresztowany przez NKWD i trafił do obozów pracy przymusowej. Z kopalni węgla w Karagandzie zgłosił się w 1943 do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, w której został oficerem politycznym. W PPR od 1944, następnie w PZPR. W aparacie politycznym LWP służył do 1955 pełniąc m.in. funkcje sekretarza generalnego Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza od 26.04.1948 do 23.07.1950), kierownika Centralnego Ośrodka Szkolenia Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w 1951, szefa Wydziału Politycznego Akademii Sztabu Generalnego w 1953 i szefa Wydziału Politycznego Wiceministra Obrony Narodowej gen. Stanisława Popławskiego od 15.12.1953 do 21.10.1955. Zmarł 30.01.1964.
Źródła: AAN, Centralna Kartoteka PZPR, 237/XXIII/80 (akta osobowe); AP Warszawa, Komitet Warszawski PZPR: zał. 2, sygn. 619 (akta osobowe), 15283 (akta osobowe); A. Kochański, Polska 1944-1991: informator historyczny: struktury i ludzie, Warszawa 2022, cz. 1, s. 387, cz. 2, s. 994; E. Kowalczyk, Komuniści w Warszawie. Działalność Komitetu Warszawskiego KPRP/KPP (1918-1938), Warszawa 2022, s. 674; Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, t. 2, Warszawa 1987, s. 392-393.