Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Inżynier mechanik. W czasie 1947–1948 członek OMTUR, a następnie do 1952 w strukturach ZMP i ZSP. W 1949 ukończył Technikum Mechaniczne w Bielsku. Od 1952 należał do PZPR. Po studiach I stopnia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie otrzymał w 1953 tytuł inżyniera, natomiast w marcu 1956 na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Warszawskiej (PW) uzyskał dyplom inżyniera magistra mechaniki. Pozostał na uczelni i do 1958 był starszym asystentem w Katedrze Organizacji Ekonomiki i Planowania w Przemyśle Budowy Maszyn. Równocześnie w okresie 12.1957–1958 pracował jako starszy technolog w Zakładach Mechanicznych im. Marcelego Nowotki. Następnie do 1959 był kierownikiem sekcji w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Zjednoczenia Przemysłu Obrabiarek. Po tym w okresie 1959–1962 zastępca kierownika Działu Organizacji w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „Okęcie”. Następnie od 05.1962 do 1965 zastępca dyrektora ds. ekonomicznych w Zakładach Elektrotechniki Motoryzacyjnej „Zelmot” w Warszawie. W latach 17.09.1968–31.03.1973 dyrektor Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych. Od 10.1969 nieprzerwanie docent kontraktowy na ½ etatu na PW. W czasie 1969–1971 wchodził w skład Rady Nauki i Techniki, Rady Normalizacyjnej oraz Państwowej Rady Informatyki. Już wtedy należał do NOT i PTE. W sierpniu 1975 objął stanowisko zastępcy dyrektora w Instytucie Organizacji i Kierowania Polskiej Akademii Nauk (PAN) i Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, pracował tam do końca listopada 1976. W grudniu 1976 został przeniesiony na I zastępcę dyrektora Instytutu Badań Systemowych PAN. Od grudnia 1977 do lutego 1988 był dyrektorem Biura Współpracy Naukowej z Zagranicą w PAN. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/11.863 (dawna: CK/VII – 2344).