Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

W 1946 r. w PPR, następnie w PZPR, wojskowy zawodowy generał dywizji Wojska Polskiego (brak bliższych danych). Przed 1918 rokiem wraz z rodziną przebywał na terenie Imperium Rosyjskiego. Po przewrocie bolszewickim (1917 r.) wstąpił na Wydział Mechaniczny Politechniki Kijowskiej, z początkiem roku 1919 z kilkoma kolegami zaciągnął się do Wojska Polskiego, ukończył roczny kurs oficerów sztabowych kawalerii i kurs unitarny oficerów sztabowych w Rembertowie (obecnie Warszawa). W II Rzeczpospolitej dowodził pułkiem (brak bliższych informacji) niedługo przed wojną mianowany zastępcą dowódcy brygady kawalerii. W wojnie obronnej 1939 r. walczył w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, następnie po wyjściu z okrążenia i krótkotrwałych walkach, ukrywał się na terenie okupowanej Polski. W okresie okupacji współpracował z Robotniczą Partią Polskich Socjalistów na terenie powiatu puławskiego. W 1944 r. w Lublinie zgłosił się do służby w Wojsku Polskim, w tej sprawie miał spotkać się z gen. Karolem Świerczewskim. Początkowo zastępca a później dowódca 7 Dywizji WP, z którą brał udział w walkach między innymi pod czeską Pragą, w związku z tym odznaczony. Pod koniec wojny wyznaczony dowódcą Dywizji Kawalerii WP, jesienią 1945 r. dowódca Krakowskiego Okręgu Wojskowego na tym stanowisku do 1947 r. W okresie od 1948 roku do marca 1951 r. na stanowisku attaché wojskowego w Moskwie. Następnie w latach 1951-1955 był Dyrektorem Biura Wojskowego w Ministerstwie Rolnictwa, od kwietnia 1956 r. Dyrektor Departamentu Wojskowego Ministerstwa Rolnictwa.
Źródło: Archiwum Akt Nowych Centralna Kartoteka KC PZPR 4143, s. 7-10, 14-17, 38, 47.