Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Prof. dr hab. inż. elektronik. W 1952 zdał maturę w Liceum TPD nr 3 w Warszawie i w październiku tego roku podjął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej (PW). 5.03.1954 wstąpił do PZPR. Już w listopadzie 1957 został asystentem w Katedrze Podstaw Telekomunikacji na Wydziale Łączności PW. W 1959 otrzymał dyplom magistra inżyniera. Na wspomnianej uczelni zajmował kolejno stanowiska starszego asystenta i adiunkta. W lutym 1966 na podstawie dysertacji „Przybliżona Teoria Rozchodzenia się Sygnałów Modulowanych w Nieliniowej Linii Długiej” uzyskał stopień doktora nauk technicznych – nadany uchwałą Rady Wydziału Łączności. Decyzją ministra oświaty i szkolnictwa wyższego z 30.11.1968 został docentem etatowym w Katedrze Elektrotechniki Teoretycznej „A” na Wydziale Elektroniki. W maju 1969 Rektor PW powołał go na prodziekana ds. wychowawczych. W latach 15.09.1970–16.04.1980 był dyrektorem Instytutu Łączności w Warszawie. Po tym 2.05.1980 został zatwierdzony na naczelnego dyrektora Zjednoczenia Stacji Radiowych i Telewizyjnych (ZSRiT). W końcu stycznia 1982 w związku z likwidacją ZSRiT, ponownie objął funkcję dyrektora Instytutu Łączności. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/12195 (dawna: CK/VII – 2586).