Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL

Dr nauk ekonomicznych; inż. mechanik. W 1954 ukończył LO w Kłobucku. Studiował zaocznie na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej; 19.12.1963 uzyskał tytuł magistra inżyniera mechanika. W czasie 1960–31.12.1961 pracował jako starszy technik ds. dokumentacji warsztatowej w Zakładach Przemysłu Terenowego w Częstochowie. Następnie do końca 1963 inżynier mechanik w Rudnickich Zakładach Przemysłu Wapienniczego. Od 5.01.1964 do 09.1968 inżynier laborant w Zakładzie Techniki i Organizacji Poczty Instytutu Łączności w Warszawie. Do PZPR wstąpił w 1965. W okresie 1.10.1968–08.1972 kierował Zakładem Projektowania Mechanizacji Kompleksowej Ośrodków Rozdzielczych w Centralnym Ośrodku Organizacji i Mechanizacji Poczty. We wrześniu 1972 został wicedyrektorem Departamentu Służby Pocztowej w Ministerstwie Łączności, natomiast od czerwca 1973 do października 1975 dyrektor tego departamentu. W latach 20.10.1975–05.1982 dyrektor Centralnego Ośrodka Badawczo–Rozwojowego Poczty (COBRP). W czerwcu 1979 na Wydziale Handlu Wewnętrznego SGPiS obronił doktorat z nauk ekonomicznych. Od listopada 1981 pełnomocnik Ministra Łączności ds. przewozu i wymiany poczty z zagranicą. W okresie 31.05.1982–30.11.1986 dyrektor Departamentu Służby Pocztowej w Ministerstwie Łączności. 12.01.1987 został mianowany na dyrektora generalnego w Ministerstwie Łączności [24.10.1987 zniesiono ten resort – powstało Ministerstwo Transportu, Żeglugi i Łączności]. 10.12.1987 objął stanowisko zastępcy dyrektora generalnego państwowej jednostki organizacyjnej „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”. Źródło: AAN, KC PZPR, Centralna Kartoteka [CK], sygnatura: CK XX/14207 (dawna: CK/VIII – 185).