Biuletyn Informacji Publicznej

Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

Z raportu tzw. komisji Mazura, która powołana została w dniu 10.12.1956 dla zbadania odpowiedzialności byłych pracowników Głównego Zarządu Informacji, Naczelnej Prokuratury Wojskowej i Najwyższego Sądu Wojskowego wynika, że Eugeniusz Notkowski: „stosował długotrwałe przesłuchania i inne znane metody udręczeń. Jako zastępca szefa Zarządu Śledczego, tego rodzaju reżim śledczy nadal utrzymywał i nadzorował jego wykonanie przez oficerów śledczych. Z racji pełnionych obowiązków, miał nadzór nad aresztem więziennym, karał aresztowanych karcerem” ponadto komisja uznała, że ponosi odpowiedzialność za „warunki bytowe i higieniczne więźniów” (IPN BU 0874/1, t. 6, k. 12-13, 65-76, 129). Wyrokiem z dnia 28.03.1959 Najwyższego Sądu Wojskowego skazano Mieczysława Notkowskiego na karę trzech lat pozbawienia wolności za to, że „w okresie od maja 1950 r. do końca 1953 r. jako oficer śledczy a następnie zastępca szefa Zarządu Śledczego b. Głównego Zarządu Informacji W.P. w Warszawie nadużył i przekroczył swą władzę przez to, że uczestnicząc w prowadzeniu śledztwa w sprawie t.zw. spisku wojskowego wbrew obowiązującemu art. 172 KWPK zmuszał aresztowane osoby do przyznania się do postawionych im zarzutów” (IPN BU 2105/6 k. 34-37). Rozkazem personalnym MON nr 0110 z dnia 30.03.1960 pozbawiony stopnia oficerskiego i zdegradowany do stopnia szeregowca (IPN BU 2105/6, k. 38).

W okresie do lutego 1947 do kwietnia 1947 słuchacz kursu przy Szkole Oficerów Informacji WP w Warszawie. W 1949 roku słuchacz sześciotygodniowego kursu przy Oficerskiej Szkole Informacji w Wesołej. Od lipca 1955 do lipca 1956 słuchacz kursu w Szkole Specjalnej w Moskwie.

Treść zapisów ewidencyjnych